Egipski Mau

Egipski mau jest kotem o bardzo żywym temperamencie, niezwykle skorym do zabawy i ciągle szukającym zajęcia. Źle znosi ograniczanie jego przestrzeni życiowej. Podczas zabawy ze swoim właścicielem chętnie aportuje i bardzo lubi być centralnym punktem zainteresowania życia rodzinnego. Wymaga dużo uwagi i okazywania sympatii, przy czym ma zrównoważony charakter i jest nieustraszony. Nawet stres związany z wystawą znosi ze spokojem. Na pierwszy rzut oka widać, że mau jest kotem zbudowanym nadzwyczaj harmonijnie, u którego długość i wielkość ciała idealnie się uzupełniają. Cechuje się silnym umięśnieniem; u dorosłego kocura dopuszczalne jest nawet wyraźne zaznaczenie mięśni na karku i barkach. Ciało mau jest średniej wielkości. Luźna skóra między kolanem a bokiem należy do cech rozpoznawczych egipskiego mau. Dobrze rozwinięte i żylaste kończyny powinny być średniej długości i harmonijnie proporcjonalne w stosunku do reszty ciała. Tylne kończyny są trochę dłuższe niż przednie, łapy owalne i zgrabne.

Głowa jest klinowato zaokrąglona, średniej wielkości. Długi i prosty nos z profilu jest lekko wypukły, zagłębienia przy poduszeczkach z wąsami są niepożądane. Uszy są dość duże i wysoko osadzone. Szerokie u nasady i dostatecznie szeroko rozstawione przedlużają klinowato linię policzków, która nie powinna być nadmiernie uwydatniona.
Oczy są duże i w kształcie migdałów, jednak z powodu swej wielkości nie wyglądają typowo orientalnie. Kolor oczu jest agrestowozielony. Futro jest jedwabiste i delikatne, robi ogólne wrażenie gęstego i ściśle przylega do ciała. Główną charakterystyczną cechą są pasemka na wszystkich włosach nadające futru typowe zabarwienie. Powstające dzięki nim ciemniejsze cętki i paski na jasnym tle stanowią o urodzie kota mau i przywodzą na myśl staroegipskie koty faraonów.
Wielkość i kształt cętek na brzuchu, bokach, grzbiecie i kończynach nie mają żadnego znaczenia przy ocenie rysunku i jakości futra. Ważniejszy od wielkości i kształtu cętek jest kontrast między ich barwą a tłem.
Na czole nie może brakować charakterystycznego znaku "M", a na piersi pasków w kształcie naszyjnika. Policzki i poduszeczki z wąsami również mają pozostałości pręg tabby, podobnie jak pręga grzbietowa wzdłuż kręgosłupa. Na łopatkach plamki przechodzą w silnie zaznaczone paski rozciągające się na przednie oraz tylne kończyny i w najniższej ich części znowu przechodzą w cętki. Ogon ma wyraźnie ciemne paski i ciemny koniec. Jaśniejszy brzuch ma dwa rzędy "kamizelkowych guzików".
Egipskie mau hoduje się dzisiaj w trzech odmianach barwnych, których - ze względu na utrwalenie się cech tej rasy - nie należy już ze sobą krzyżować.